Description
A moment in time. A document in everything dark and hopelessly un-sober ever produced in sound format. Three songs recorded in 2011 finally find their way to yr stereo… A glorification in all things known as punk. Druggy, sleepy, dreamy, ultimately fucked-up sequences, filtered for the minds of everyone willing to travel in dark corridors, through guitars, bass, drums, vocals. Simplicity is the key. Or it isn’t? A small sign of change in an otherwise boring rock scene. You should ‘ve never given up smoking. You’ re gonna need the effects while this is on.
Vent ep includes 3 tracks. This is a limited edition cdr of 120 copies.
elementaryrevolt.blogspot
Experimental. Thats it! This band produce a quite experimental sound that moves through industrial paths and concludes to a noise-rock and psychedelic avenue. Grails’ elements, Sonic Youth’s smell, Einsturzende neubauten’s influence, Spacemen 3 memories, Spiritualized atmospheres, OM’s ideas and Earth’s drones, fit the puzzle of these three tracks of this excellent EP. I am not sure if they have been influenced from all these bands, maybe they never heard of them, but I can say that they produce something that reaches these masters but still keep a unique and different profile. A personal style and some characteristics that ensure me that they never copy other bands, and their inspiration is authentic. I think this is the best EP for 2011 so far and I believe that the band compose excellent music with a fresh atmosphere that combines several styles and sounds from outer space. You have to give it a try, and wait for More Mars to release it!
zeugolator.gr
Έχω μεγάλη αδυναμία στις σκοτεινές, βρώμικες μουσικές. Στις μουσικές που μυρίζουν αποσύνθεση. Όταν έβαλα εχθές να ακούσω το Vent των The You and What Army Faction στο μετρό καθώς γυρνούσα σπίτι κάθε φορά που έκλειναν τα μάτια μου μου ερχόταν στο μυαλό μια συγκεκριμένη εικόνα : ένα υπόγειο στούντιο στο κέντρο της Αθήνα, δύο ορόφους κάτω από τη γη, το οποίο δεν μπορείς να διασχίσεις εύκολα από τα δεκάδες τσαλακωμένα τενεκεδάκια μπύρας και στο οποίο δεν μπορείς να δεις πάνω από δύο μέτρα λόγω της κάπνας των τσιγάρων. Η μουσική ακούγεται στο βάθος, νιώθεις τις μπαγκέτες να διαλύονται σε κάθε χτύπημα και κομματάκια ξύλου να χτυπάνε το πρόσωπό σου, τις χορδές της κιθάρας να σπάνε μία μία και τον τραγουδιστή να βυθίζεται σιγά σιγά στην λήθη του. Θα κυκλοφορήσει σύντομα από από την moremars.
noizine.tumblr
Experimental. Thats it! This band produce a quite experimental sound that moves through industrial paths and concludes to a noise-rock and psychedelic avenue. Grails’ elements, Sonic Youth’s smell, Einsturzende neubauten’s influence, Spacemen 3 memories, Spiritualized atmospheres, OM’s ideas and Earth’s drones, fit the puzzle of these three tracks of this excellent EP. I am not sure if they have been influenced from all these bands, maybe they never heard of them, but I can say that they produce something that reaches these masters but still keep a unique and different profile. A personal style and some characteristics that ensure me that they never copy other bands, and their inspiration is authentic. I think this is the best EP for 2011 so far and I believe that the band compose excellent music with a fresh atmosphere that combines several styles and sounds from outer space. You have to give it a try, and wait for More Mars to release it!
tospitimetaparaxena.blogspot
Ώρα για την είσοδο στη γκρίζα ζώνη.Χωρίς προφυλάξεις.Με οδηγό τρία γκρίζα τραγούδια σαν Χειμωνιάτικο ουρανό με μυρωδιά βιομηχανικής ζώνης.Η ψύχρα είναι εμφανής..Ο ήχος απλά τονίζει και υπογραμίζει το σκηνικό. Παγωμένος,στατικός.Επίμονα θέματα σε αργή κίνηση.Υποβλητικό μετα πανκ,που δεν θέλει ποτέ να ξεσπάσει.Ένας βαρύς, μολυβένιος ουρανός έτοιμος για καταιγίδα,που δεν έρχεται ποτέ ή αυτή η μυρωδιά από μπουκωμένους εξαεριστήρες σε δωμάτια σκοτεινά και ανήλιαγα κάπου στη μέση της πόλης. Η θαυμάσια σασπένς μουσική ατμόσφαιρα,οφείλει και μια ανάλογη ερμηνεία. Ελεγχόμενη ένταση,παράνοια ή ψύχωση ? Δεν μπορείς να κρίνεις αμέσως.Ψυχρή μουρμούρα,εκστασιασμένη από τις άσχημες μυρωδιές ή έτοιμη να καταρρεύσει από βαρεμάρα και απόγνωση ταυτόχρονα.Είναι συναισθήματα που αποδίδονται εξαιρετικά χωρίς προσποίηση και εκφραστικά κόλπα αλλά με επίγνωση… Η μουσική των THE YOU AND WHAT ARMY FACTION, καταφέρνει να εκφράσει με χειρουργική ακρίβεια την Αστική απάθεια και ψύχωση του ήδη διαταραγμένου πολίτη του 21ου αιώνα. Είναι αδιευκρίνιστο ποιοί και πόσοι είναι,ακριβώς. Μια επίσκεψη εδώ μπορεί και να ξεδιαλύνει λίγο τα πράγματα,αλλά σίγουρα κατάγονται από μια χώρα που μόνο από αυτή θα μπορούσαν να προέρχονται τέτοια περίεργα αλλά και μοναδικά σε αίσθηση ακούσματα. Δικά μας τα παιδιά λοιπόν, Έλληνες,έχουν βγάλει ένα πρώτο άλμπουμ το 2009,το σχετικά πρωτόλειο αλλά πολύ ενδιαφέρον,”Fixx”. Όμως τα καλύτερα έρχονται με τη δεύτερη κυκλοφορία, το e.p. ”Vent” που με τρία τραγούδια,μόνο μπαίνει στη λίστα με τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της εναλλακτικής εγχώριας σκηνής. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτε άλλο σαν το πιο 2011 άκουσμα αυτή την ταραγμένη περίοδο. Θα τους άκουγα μαζί με τους CHROME…..
prisonersweare.blogspot
Πως είναι η αρχέγονη μορφή της τέχνης, όταν αυτή είναι λίγο μόνο σχηματισμένη δηλαδή κάτι ελάχιστα πιο πάνω από ιδέα; Μια ακατέργαστη μορφή. Αυτό είναι το e.p. Vent. Είναι η ατελής έκφραση των ανθρώπων. Είναι ο πόθος και ο φόβος της εξέλιξης. Οι The You And What Army Faction είναι Έλληνες. Είναι εκφραστές της εποχής. Μιας σκοτεινής, βίαιης, ανελέητης και κυνικής εποχής που βαμπιρίζοντας ρουφάει κάθε ενέργεια από τον άνθρωπο. Η απομύζηση αφήνει αυτό το λίγο πριν από σκέτο κουφάρι. Ανθρώπους που οδηγούνται σιγά σιγά στην ψύχωση, τον κανιβαλισμό και την καταστροφή σε μια εξ αρθρωμένη κοινωνία τεράτων. Φαντάζομαι την σκοτεινή ύλη που αποτελεί το χαλί που φαίνεται να υπερισχύει στο διάστημα. Συλλογίζομαι πόσο φως απορροφά για να μπορεί να παραμένει σκοτεινή. Μετά αναλογίζομαι πόσο ποιοτικά ανώτερα είναι τ’ άστρα που παράγουν μόνα τους το φως τους, δίνοντας το στίγμα τους πάνω σ’ αυτή τη μαύρη ρουφήχτρα που αδυνατεί να τα κερδίσει παρά το δυσανάλογα μεγάλο της μέγεθος. Πόση δύναμη πρέπει να ‘χει κάποιος για μπορέσει ν’ αντισταθεί σ’ αυτό που τον ρουφάει και να διατηρήσει ακέραιο ότι πολυτιμότερο έχει ή να δημιουργήσει ότι πολυτιμότερο υπάρχει, την ψυχή του; Από αυτόν μου το συνειρμό προκύπτει μια αναγκαιότητα. Κάτι σημαντικό και καθοριστικό το οποίο ορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τον άνθρωπο. Αυτό είναι ότι καλείται να πάρει μια απόφαση. Πρέπει ν’ αποφασίσει ποια πορεία θ’ ακολουθήσει. Του περιβάλλοντος ρουφήχτρα και της παράδοσης ή της αυτόφωτης δύναμης και της αυτόνομης ποιότητας; Από εδώ εξαρτάται το σμίλευμα της τέχνης. Αυτό που κατέχουν οι The You And What Army Faction είναι σίγουρα ταλέντο, ακατέργαστο ταλέντο. Αυτό που έχουν συλλάβει είναι υπέροχο. Αυτό που παλεύουν στα ίσα είναι οι επιρροές τους. Αυτό που οφείλουν να κάνουν είναι να αποφασίσουν ποιο δρόμο θ’ ακολουθήσουν. Όποιος και να ‘ναι, αυτό που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν αφορά την ψυχή τους. Αυτό που ελπίζω από αυτό το πολλά υποσχόμενο σχήμα είναι να συνεχίσουν την πολύ θετική εξέλιξη που παρουσίασαν μετά την πρώτη τους κυκλοφορία Fixx.
shadow-fucking.blogspot
Ένα ύποπτο πακέτο έφτασε στο κατώφλι μου πρόσφατα. Είχε μέγεθος βιβλίου και ήταν τυλιγμένο με το κλασσικό καφέ χαρτί, ξέρετε, τύπου fish and chips, που νόμιζα οτι είχε σταματήσει να χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν πως στο πακέτο δεν αναγραφόταν ούτε διεύθυνση, ούτε αποστολέας, ούτε τίποτα. Ύποπτο. Στην κάτω πλευρά του υπήρχε μια λέξη, γραμμένη μάλλον βιαστικά με μαύρο μαρκαδορο:
VENT
Ο τύπος που το ‘χε τυλίξει είχε κάνει αρκετά καλή δουλειά, σχεδόν ψυχαναγκαστική. Τι σχεδόν δηλαδή… Κάθε τσάκισμα ήταν κυριολεκτικά τέλειο, κάθε γωνία κοφτερή σαν λεπίδα, το χάζευα το γαμήδι κανα δεκάλεπτο πριν το ανοίξω, νιώθωντας τις εμμονές μέσα μου να έρχονται ξανά στην επιφάνεια. Πρέπει να το κοιτάξω αυτό. Το κερασάκι στην τούρτα: Αντί για σελοτέηπ ή κάτι παρόμοιο ο τύπος που το τύλιξε είχε χρησιμοποιήσει χοντρό σπάγκο. ‘Καλή φάση’, σκέφτηκα… Ξετυλίγοντας προσεκτικά το περίβλημα, αντίκρυσα ενα απλό μάυρο κουτι. Το ακούμπησα στο γραφείο μου, άναψα ενα τσιγάρο και τραβώντας την πρώτη τζούρα, το άνοιξα. Μέσα υπήρχε μόνο η φωτογραφία: Ποιά να είναι αυτή η κοπέλα; Την ξέρω; Με ξέρει μήπως; Ρε λές να ‘ναι καμιά πρώην; Έχω κι ένα γάμησε τα παρελθόν σ’ αυτό το θέμα… και η μνήμη μου συχνά με προδίδει. Μα την παναγία όμως, δεν την έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Άραγε γνωρίζει οτι η φωτογραφία της αποστέλλεται μέσα σε ανώνυμα πακέτα σε παντελώς αγνώστους τρωγλοδύτες; Περίεργα πράγματα.. Πάντως δεν ήμουν απόλυτα ειλικρινής πιο πρίν. Το κουτί δεν είχε μόνο την παραπάνω φωτογραφία μέσα.. Είχε και κάτι άλλο. Έλεγα να μην γράψω τίποτα γι’ αυτό αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ. Πρέπει να γράψω.. Εδώ σίγουρα θα με περάσετε για τρελό. Αλλά ρε γαμώτο δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τι είναι. Εννοώ, δεν μπορώ να καταλάβω ΚΑΘΟΛΟΥ τι στο πούτσο είναι. Δεν μπορώ καν να ξεκινήσω να το περιγράφω. Το έχω δίπλα μου, πάνω στο γραφείο, καθώς γράφω αυτές τις λέξεις. Δεν μπορώ να το κοιτάζω καν, είναι αποκρουστικό, ότι κι αν είναι. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, βγάζει κάτι περίεργους ήχους. Μοιάζουν με τους ήχους που θα έκαναν αν μπορούσαν να κολλήσουν ανίατα STD τα όργανα μιας μπάντας και να εκφράσουν ελεύθερα τον πόνο τους. Τους ήχους αυτούς συνοδέυει κάτι άλλο, μοιάζει με φωνή, σαν μουρμουρητό ένα πράγμα, απόκοσμη φάση, και δεν θέλω να ξέρω τι λέει ή, ακόμα πιο σημαντικό, ποιανού είναι… Δοκίμασα να την κλείσω τη μαλακία σ ενα συρτάρι. Αρχίδια… Ότι κι αν είναι αυτό το πράγμα είναι κολλητικό. Δεν μπορώ να σταματήσω να το ακούω ρε! Είναι σαν το κάπνισμα, αλλά στο πιο ανθυγιεινό… Έχουν περάσει μερικά 24ωρα απ’ οταν έλαβα το πακέτο.. Και η κατάσταση όσο πάει χειροτερεύει. Πήγα για κατούρημα πριν λίγο και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Ειλικρινά τρόμαξα με αυτό που είδα. Εκείνο συνεχίζει, όπου κι αν το κρύψω. Δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια. Χτές ειδικά, στριφογύριζα όλη την ώρα προσπαθώντας να ξεκλέψω μια-δυο ωρίτσες ύπνου.. Δεν θέλω παραπάνω. Λίγες ωρίτσες μονάχα για να μην κουτουλάω. Σε κάποια φάση, κατάφερα να αποκοιμηθώ, παρά το συνεχόμενο μπαράζ θορύβου. Όταν ξύπνησα, ημου καθισμένος στο γραφείο μου. Είχα μπροστά μου ένα κομμάτι χαρτί και κρατούσα ενα σχεδόν τελειωμένο bic. Το χέρι μου ήταν μουδιασμένο. Ένιωθα ένα περίεργο πόνο, σαν σφίξιμο, στο στήθος. Συνειδητοποίησα οτι όση ώρα κοιμόμουν έγραφα ξανά και ξανά, απο πάνω, την ίδια φράση. Το χαρτί είχε τρυπήσει και το bic είχε αρχίσει να σκάβει την επιφάνεια του γραφείου… Η φράση ήταν:
THE YOU AND WHAT ARMY FACTION
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει ρε. Και για να είμαι ειλικρινής, ψιλοφοβάμαι να μάθω.. Όσον αφορά το πράγμα που ήταν μέσα στο κουτί, προσπάθησα να το ξεφορτωθώ. Δεν τα κατάφερα. Αφού δεν είμαι καν σίγουρος αν θέλω. Τι τσιγάρο ρε, εδώ μιλάμε για ναρκωτικό! Δοκίμασα να το πετάξω στα σκουπίδια. Μερικές ώρες μετά, ήταν ξανά έξω απο την πόρτα μου. Σας ακούγεται φυσιολογικό αυτό; Μαύρη μαγεία εν έτει 2011 ρε γαμώτο; Κόβω γύρους μέσα στο σπίτι, προσπαθώντας να σκεφτώ τι επιλογές έχω. Κάτι πρέπει να κάνω.. Μόλις συνειδητοποίησα οτι το δωμάτιό μου έχει γίνει μπουρδέλο. Ζω σαν ζώο αυτές τις μέρες. Ακόμα έχω πεταμένο στο πάτωμα το περιτύλιγμα του γαμημένου του πακέτου.. Τι στην ευχή…; Τί είναι αυτο το σημάδι πάνω στο περιτύλιγμα; Πως δεν το παρατήρησα πριν; Ρε… αίμα είναι αυτό;
indiesessionsradio.blogspot
Η καθημερινότητά του ήταν τραγική.Τόσο τραγική που δε φαντάζεσαι. Ένοιωθε πως ζούσε μέσα σ’ένα όνειρο-εφιάλτη. Ανέβηκε γρήγορα τα σκαλιά στη τράπεζα.Στην είσοδο του ‘φυγε μια ροχάλα.Προχώρησε ευθεία μπροστά και πάτησε το κουμπάκι που βάζει σε προτεραιότητα τη μιζέρια του.Είχε δέκα νούμερα μπροστά του -και ένοιωσε τυχερός που ήταν μόνο τόσα- και αποφάσισε να τη πέσει σε μία από τις γαμάτες καρέκλες που οι καλοί κύριοι της Τράπεζας την έχουν βάλει εκεί για το κοινό. -Πω ρε πούστη μου ζαλίζομαι,σκέφτηκε φωναχτά. Κι η αλήθεια είναι πως σχεδόν πάντα τον ζάλιζαν τα φώτα κι η ανάκλασή τους πάνω στο μάρμαρο.Το ακριβό…το κυριλέ…σύμβολο δύναμης και χλιδής. Δίπλα του μια γιαγιά που ευτυχώς δε του θύμισε καθόλου τη δικιά του,είχε ανοίξει διάλογο με μια γειτόνισσα. -Δύσκολοι καιροί Σούλα για τα παιδιά.Έχουμε και μεις τη μικρή,τρίτη Λυκείου φέτος…Αν περάσει Αστυνομία ή σε καμιά Στρατιωτική Σχολή θα ‘ναι καλά. -Να βρει κι έναν από κει μέσα να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια!πετάχτηκε ένας διπλανός. Πιο κει ένας 50 άρης μουσάτος μιλούσε στο κινητό του και εκλιπαρούσε το νοικάρη μη του κάνει έξωση.Και “όχι κύριε Πέτρο ήμουν στο νοσοκομείο γι αυτό δε το σήκωνα”. Άρχισε να ζεσταίνεται υπερβολικά.Σχεδόν να κοκκινίζει.Το σκηνικό συμπλήρωνε η βαριεστημένη ταμίας που προσπαθούσε να κάνει στα κλεφτά μια τζούρα τσιγάρο,το υπεργαμάτο γραφείο του Διευθυντή,εκατοντάδες flyers με χαμόγελα που υπόσχονται συντάξεις,δάνεια,αυτοκίνητα,σπίτια,ιατρική περίθαλψη…. -Διάολε,σκέφτηκε πάλι λίγο φωναχτά.Μόνο για σερβιέτες δε δίνουν δάνεια πια! Επιτέλους έφτασε η σειρά του.Προχώρησε με γρήγορο βηματισμό στο ταμείο.Η υπάλληλος είχε πια σβήσει το τσιγάρο και μίλαγε στο τηλέφωνο. -Τι θα γίνει;Θα φύγω ποτέ από δω μέσα; -Μισό λεπτό κύριε,βλέπεται μιλάω. -Και γω μιλάω γαμώ το κέρατό μου.Από τριών χρονών… -Με ειρωνεύεσαι; -Νομίζεις; Άρπαξε με μανία τα λεφτά από τo γκισέ κι έκανε τη κατάθεση.Δεν έβγαλε άχνα αλλά έμοιαζε παραπάνω από σίγουρο ότι λίγο ακόμα και θα έσκαγε.Το φανέρωνε το κόκκινο χρώμα στα μάτια της. -Υπογραφή,του είπε σε έντονο ύφος και του υπέδειξε που με το μεσαίο δάχτυλο. Εκείνος αγκάλιασε το στυλό επίσης με το μεσαίο δάχτυλο του και υπέγραψε έναν φαλλό. -Στο διάολο!του είπε -Μετά από σένα… Γύρισε κι έφυγε με αρκετή δόση περηφάνιας.Στην έξοδο του ‘φυγε μια ροχάλα… -Κουφάλες,μουρμούρισε,οι μέρες τις αφθονίας σας είναι μετρημένες. Κι ένοιωσε πολύ γαμάτος έστω κι αν ξέσπασε στο λάθος άτομο…